Ik was al een poosje behoorlijk date-moe toen er plotseling een mailtje in mijn inbox van Z. viel. Ik had Z. niet zelf aangeschreven, het was een spontaan mailtje van haar. Dat komt wel vaker voor maar dit was een erg leuk geschreven en uitgebreid mailtje zonder spelfouten, dus dat viel wel op. Zeker in deze tijden waarbij 1 zin zonder spelfout al een hele opgave lijkt. Maar ook al valt het mailtje niet zo op, je gaat toch altijd even kijken. Een vrouw die zichzelf min of meer aanbiedt mag je nooit negeren.
Als man zijnde kijk je altijd als eerste naar de foto, want over het algemeen zijn de meeste vrouwen die dit doen niet bar aantrekkelijk, om het zachtjes uit te drukken. Ze had een 4-tal foto's: 2 waarbij ze er op zich niet verkeerd uitzag en 2 wat minder. Tevens had ze kort haar, of in andere bewoordingen een 'pittig kapsel' en over het algemeen ben ik daar geen groot liefhebber van. Ik was ik niet echt door de bliksem getroffen. Toen ik het (op zich) intelligente profiel van haar nader bekeek vond ik ook dat we best behoorlijk verschilden qua interesses, hobby's, tijdsverdrijf en dergelijke. Na een korte overpeinzing schreef ik een keurig mailtje terug met de vermelding dat ze niet echt mijn type was. Dat is altijd een prima afwijzing zonder de intentie iemand te willen kwetsen. En wenste haar veel succes met de zoektocht in de liefde.
10 van de 10 keer hoor je dan niets meer. Zo gaat het immers meestal ook met mij als ik een berichtje stuur. Soms krijg ik een afwijzing zoals ik nu heb verstuurd maar in de meeste gevallen hoor je niets meer. De datingwereld is snoeihard voor de gevoelige ziel. Maar Z. was volhardender. Vrij kort daarna ontving een berichtje waar ze in aangaf teleurgesteld te zijn, en vroeg onder andere wat dat de reden was van de afwijzing. Wat mij niet aansprak in haar of wat ik dan in een vrouw zocht, en wat ik bij haar niet aantrof. Gewoon om te snappen waar ons verschil in kijk in zit, zuiver voor haar persoonlijke inzicht zonder de intentie te hebben mij alsnog over te willen halen. Ook gaf ze aan dit nog niet eerder meegemaakt te hebben.
Ik ook niet. Apart. Opvallend. Intrigerend. En in alle eerlijkheid kan ik zulke volhouders wel waarderen. Na even gepiekerd te hebben stuurde ik een berichtje terug waar ik nogmaals uitlegde dat ik ons niet zo goed bij elkaar vond passen, dat ik meerdere keren haar foto's en profiel had bekeken en het naar mijn gevoel een oprechte kans heb gegeven, maar dat ik nu eenmaal niet echt die 'klik' voelde. Hierop kreeg ik weer een mailtje terug waarin ik keurig bedankt werd voor de moeite, dat ze vertrouwde op mijn (onderbuik)gevoelens en dat ze mij veel succes wenste. Alle mailtjes hadden een opvallend goed en interessant taalgebruik qua stijl, dat vind ik altijd erg aantrekkelijk, en desondanks alles was ik zo langzamerhand toch wel geïntrigeerd geworden. Ik stuurde een allerlaatste mailtje terug dat ik in ieder geval wel geïnteresseerd was om een beschuitje met haar te gaan eten. Oftewel, dat ik dus wel geïnteresseerd was om met haar naar bed te gaan. Je kan het altijd proberen.
Ik wist nu wel zeker dat ik niets meer zou horen en vergat de boel.
Tot dat 2 weken later een mailtje binnenviel, waarin werd gezegd dat ze zo'n voorstel vreemd vond van iemand die haar in de eerste instantie niet zag zitten. En wat ze nu moest met zo'n onverwacht voorstel. Nou, dat wist ik wel natuurlijk, hoe ze daar mee moest omgaan. Die vraag werd precies aan de goede gesteld. Na nog wat flirterige plagerijtjes over en weer (altijd erg sexy) deed ze een concreet voorstel voor een ontmoeting, en mocht het dan klikken zouden we er een ontbijtje aan vastknopen.
Fantastisch voorstel voor een man natuurlijk, bijna te mooi om waar te zijn....en dat was het natuurlijk ook. Zoveel geluk heb ik normaliter nooit. Dat laatste uitnodigende mailtje kwam namelijk door een vervloekte speling van het lot veel te laat bij mij binnen. Waardoor ik daar op korte termijn niet op in kon gaan, ik kon gemaakte afspraken niet meer omgooien. Bijkomend probleem was namelijk ook dat ze binnenkort op vakantie zou gaan en niet veel tijd meer had. Door allerlei agenda problemen konden we nog net de avond voordat ze wegging afspreken voor een etentje om nader kennis te maken. Doordat ze de volgende dag weer vroeg op moest omdat ze opgehaald zou worden, kon een ontbijt er niet meer aan vastgeknoopt worden. Het zal ook eens een keertje meezitten..
In de periode tot deze ontmoeting vlogen de mailtjes over en weer en we bleken, ondanks de verschillende profielen, opvallend goed te matchen. Zoals ik al eerder heb gezegd is ze behoorlijk intelligent, slim en hoog opgeleid. Het klikte via de mail feitelijk ongenadig goed, beter als ik ooit met iemand had meegemaakt en de lengte van de mailtjes namen angstwekkende vormen aan. Zelfs ik moest toegeven dat dit er wel erg goed begon uit te zien en begon op basis van de mailtjes bepaalde vlinders in mijn buik te krijgen. Zelfs een beetje hoop, zou dit haar zijn. Maar ik bleef voorzichtig, na een ontmoeting weet je pas echt wie je voor je hebt.
Ook op de avond van de date werd ik ook al tegengewerkt. Of noem het voortekens. We spraken af in een eettentje in Amsterdam. Parkeren is daar hel en verdoemenis, dus ik was al vroeg vertrokken. Toch mocht dat niet baten. Door allerlei files, wegwerkzaamheden, wegopbrekingen, onvindbare parkeergarages en andere malheur kwam ik een half uur te laat aan. En ik baal altijd al van te laat komen. Gelukkig maakte ze er niet een al te groot probleem van. Ze was exact zo als de foto's, de betere foto's dan. Gedurende de avond groeide bij mij het besef dat ik hier een ontzettende leuke, lieve, intelligente dame tegen het lijf gelopen was, en ik dankte het lot op mijn blote knieën dat ze toentertijd mijn afwijzingsmailtje niet had aangegrepen om het contact geheel te verbreken. Dit kon nog wel eens wat worden, schoot het diverse malen door mij heen, die is leuk.
De tijd vloog voorbij en op het einde van de avond besloot ik haar te zoenen, om te laten zien dat ik haar beter wil kennen en mijn gevoelens oprecht waren. Daarna een sms-je gestuurd dat ik het erg gezellig vond en dat ze maar moest vergeten dat ik ooit had gezegd dat ze mijn type niet was. Zo was min of meer duidelijk ~dacht ik~ hoe mijn gevoelens op dit moment tegenover haar waren, en dat het voor mij meer betekende dan het beruchte 'beschuitje eten'. De dag daarop ging ze op vakantie, we spraken af via sms contact te houden.
Dat ging in het begin heel goed, maar langzamerhand begonnen de sms-jes op te drogen, tot het punt waarbij ik niks meer hoorde. Ik voelde nattigheid. Als je zo'n patroon merkt, of het nu sms of mail verkeer is, waarbij na een in de eerste instantie enthousiaste uitwisseling de berichten steeds korter worden, gaan haperen of ineens helemaal stoppen is er gedonder. 100% gegarandeerd. En dit was dus geen uitzondering. Toen ze terug was bekende ze dat ze op vakantie iemand anders tegen het lijf was gelopen en dat ze verliefd was geworden. Mijn eerdere uitspraak dat zij mijn type niet was bleef in haar achterhoofd meespelen, zo verklaarde ze.
Ik voelde ijskoude vingers om mijn hart klemmen. Het zal toch niet zo zijn. Niet ik. Niet met haar. Niet na alles.
Wat kan je doen, wat moet je doen...vertwijfeld vertelde ik dat ik haar de kans zou geven om haar gevoelens op een rij te zetten en dat ik hoopte dat ik alsnog nog in aanmerking kwam. Ook hoopte ik stilletjes dat het alleen maar om een vakantieliefde zou gaan en dat ze, eenmaal terug in Nederland, het zou beschouwen als een eenmalige fling.
Niets is minder waar. Op het moment dat ik dit schrijf zijn ze nog steeds samen. Ondanks het nodige mailverkeer tussen mij en haar. Ondanks mijn verklaring voor haar dat ik echt gevoelens voor haar heb. Ondanks haar lopende twijfels over deze huidige relatie. Ondanks dit alles heeft ze toch voor hem gekozen.
En ik vervloek het lot. Ik vervloek het lot intens. Ik vervloek dat ik haar in de eerste instantie heb afgewezen. Ik vervloek het lot dat deze de mail met de ontbijt uitnodiging te laat bij mij afleverde. Ik haat het lot dat er voor zorgde dat ze na 1 ontmoeting al op vakantie moest zodat ik geen betere en diepere indruk kon maken. Ik verwens het lot dat zij daar tegen iemand anders aanliep. En ik wens alles en iedereen naar de verdommenis dat ik desondanks alles toch verliefd ben geworden....
Vaarwel Z. Vanaf het begin rustte er al geen zegen op. Wat ik ook deed, tegen zoveel tegenslag kon ik niet op. Het heeft gewoon niet zo mogen zijn...