Elk verhaal heeft een begin en een einde. Zo lang ik hier schrijf helaas nog geen einde. Mijn dating memoires beginnen in ieder geval met A., hoe toepasselijk.
Ik stond al een tijdje op een hele grote datingsite maar was niet actief aan het zoeken. Op die betrokken datingsite moet je een full member zijn om berichtjes te kunnen versturen en dat was ik dus niet. Ik kon daardoor alleen 'interesse' berichtjes versturen. En aangezien niet veel vrouwen daarop reageren (zeg maar heel veel niet), had ik het maar opgegeven. Niet mijn account gedeactiveerd, je weet maar nooit..
Op een gegeven moment rolt er een cryptisch berichtje binnen van A. Ze woonde niet heel ver uit de buurt, ongeveer 20 minuten rijden en was een jaar of 12 ouder dan mij. Dus behoorlijk ouder. Geen foto. Haar berichtje was cryptisch in die zin dat het e-mailadres wat er in stond enigszins versleuteld was. Ze dacht waarschijnlijk dat ze haar e-mailadres er niet in mocht zetten (mag overigens wel in de berichtjes, alleen niet in het profiel). In ieder geval, ik vond het wel een leuke uitdaging qua bericht en ze klonk zeker aardig, en dus binnen korte tijd had ik het juiste e-mailadres geraden.
Via de mail ging de kennismaking verder. Het klikte goed. Zo op het eerste gezicht een aardige, intelligente vrouw. Niet veel typ- en spelfouten in mailverkeer, altijd aardige indicatie. Tegen mijn principes in hadden we een paar dagen e-mailverkeer voordat ik om een foto vroeg. Bloedlink en riskant, dat doe ik nooit meer want voor hetzelfde geld was het een type vrouw waar ik totaal niet op val. Hoe langer je het contact laat duren, hoe lastiger het wordt om te zeggen dat je er bij nader inzien toch van afziet. En al helemaal pijnlijk als je dat doet na het uiteindelijk zien van de foto. Als het dan niks wordt ben je gewoon te lelijk bevonden en dat is heel confronterend. Zoiets went nooit.
Ze verwees mij naar een een of ander (toen nog) hyves profiel waar wat foto's opstonden. Hoofdzakelijk foto's met 2 dames er op. Eentje daarvan was zeer aantrekkelijk, maar zoals dit soort dingen altijd gaan was het natuurlijk de ander. Echter, die viel op zich ook niet tegen, zeer zeker niet. Je zag wel duidelijk dat het een vrouw van middelbare leeftijd met veel levenservaring was. Maar netjes opgemaakt, slanke bouw, fysiek zeker niet onaardig. Ik zou niet stapelverliefd op haar kunnen worden of een relatie mee kunnen aangaan, maar ze liet mij al subtiel weten dat het haar niet primair om een volwaardige relatie ging. Een soort vriendschap++. Prima, niets mis mee, ik was al lang blij dat ik eens een dame sprak en nader mee kennismaakte. Het was de enige en eerste datingsite waar ik op dat moment op stond, met pas na ettelijke maanden een keertje resultaat.
Na de positieve foto uitwisseling ging het mailverkeer verder en ik leerde haar een beetje kennen. Woonde na een scheiding op zichzelf in een eengezinswoning en werkte in de zorg met onregelmatige diensten. 2 oudere kinderen die al wel uitwonend waren en die werkelijk alles voor haar waren. Dat laatste op het obsessieve af. Het viel me op hoe intelligent ze was, maar sommige uitspraken van haar kon ik daar niet helemaal mee rijmen. Het was wel duidelijk dat ze ontzettend veel levenservaring had, waaronder veel klote relaties met hele rare (soms criminele) kerels, ze had echt in hele vreemde milieus verkeerd. Ze was dan ook op een punt in haar leven gekomen dat ze niet meer wilde samenwonen of een volwaardige relatie wilde aangaan. Ook stond ze erg cynisch tegenover het verschijnsel 'man' en 'vreemdgaan'. Pas veel later viel mij op dat relatief veel oudere vrouwen daar zo over dachten. Een uitspraak over mannen van Tatum Dagelet (een ervaringsdeskundige) luidt als volgt: 'elke kerel gaat vreemd. Alleen watjes gaan niet vreemd, die durven niet. Echte kerels gaan vreemd'. Daar zit meer waarheid in dan ik hier nu zou durven toegeven maar daar schrijf ik nog wel eens over. Oudere vrouwen die veel relaties hebben gehad hebben vaak elke illusie van een langdurige monogame relatie opgegeven.
In ieder geval: na een keertje elkaar via de telefoon te hebben gesproken om elkaars stem te horen besloten we om elkaar te ontmoeten. We waren toen ongeveer 4 weken verder, best lang dus, en over het algemeen moet je niet te lang wachten met ontmoeten om een vertekend beeld van elkaar te voorkomen. Dit duurde eigenlijk allemaal al te lang. Ik stelde voor om ergens een drankje te gaan drinken op neutraal terrein in de buurt van haar woonplaats. Dit had ik ergens op internet gelezen, dat je dat het beste kon doen voor een eerste afspraakje. Zie je het dan niet zitten met haar, of zij niet met mij, kan je tenminste na het eerste bakje elkaar bedanken en afscheid nemen. Dat stond mij wel aan. Echter, ze had inmiddels zoveel vertrouwen in mij gekregen, waarschijnlijk door het lange termijn contact (dagelijks mailen voor 4 weken lang) dat ze mij gelijk bij haar thuis uitnodigde.
Elke andere man zou zo'n uitnodiging interpreteren als een meer dan potentiële mogelijkheid om met iemand plat te gaan. Ik hield er echter niet van om de eerste date gelijk met iemand naar bed te gaan. En gaf ook van te voren aan dat dat niet mijn intentie was. Dat vond ze prettig om te horen. Dit haalt ook een beetje de druk en spanning weg van zo'n eerste ontmoeting, is mijn ervaring. Je wilt zo'n eerste date toch het liefst een beetje relaxed en ongedwongen kennismaken, en dat is lastiger als er zo'n onuitgesproken (sexuele) spanning in de lucht zweeft. Maar er zijn mannen, heel veel zelfs, die daar compleet anders over denken. Maar ik probeer mij toch een beetje te onderscheiden van de konijnen. Zo moeilijk is dat in mijn geval niet, met een historie van vrouwen die zonder uitzondering ontzettend moeilijk doen over fysieke intimiteit.
Dank zij de navi (onmisbaar hulpmiddel voor de regelmatige dater) had ik haar huis al vlot gevonden. Ik kwam terecht in een typisch jaren '80 bloemkoolwijk. Traditioneel ontworpen zonder visie dus compleet met onbegrijpelijke huisnummering, hangplekken waar bontkraagjes volop ongezellig lopen te zijn, 1 parkeerplaats per 5 huishoudens en genoeg drempels om je nieren te laten wandelen. Buiten dat verder uiterst naargeestig, leeg en desolaat van sfeer, een echte Nederlandse kansenwijk in optima forma dus.
Ik was best zenuwachtig toen ik aanbelde. Ze deed open en gelijk viel mij de zware make-up, haar slanke goed gebouwde lichaam en haar lange zwarte haren op. Ze viel mij zeker niet tegen en dat was volgens mij vice versa. De eerste date hebben we het vrij rustig gehouden. Kopje koffie en frisje, gekeuvelt over alles en nog wat. Ze zat naast mij op de bank en al snel zaten we dicht bij elkaar en aan elkaar. Het klikte goed en op een gegeven moment gezoend en wat gerommeld, maar daar bleef het ook bij. Prima voor een eerste date.
Vrij vlot voor een tweede keer afgesproken. Dat was op een avond. Het was al vrij snel duidelijk dat we verder zouden gaan. We zaten weer op dezelfde bank en konden niet van elkaar afblijven. 1 ding staat bij nog helder voor de geest van die avond: ze zei dat ze geloofde dat ze verliefd aan het worden was op mij. Ik glimlachte vriendelijk terug maar ging er niet op in, aan mijn kant was dat namelijk niet zo. Ik was zeker in haar geïnteresseerd maar niet op die manier. Volgens mij wist ze dat wel of voelde ze dat aan, maar dat maakte haar niet uit. Ik was haar toyboy, dat was mij wel duidelijk, en had daar geen enkel probleem mee.
Hierna volgenden nog enkele ontmoetingen, waaronder ook uit eten geweest. Ik begon haar steeds beter te kennen en hierdoor begonnen langzamerhand haar vreemde trekjes op te vallen. Hoewel zeker niet onaardig was leek het wel of ze enigszins neurotische trekjes had, of een soort psychisch tikje had opgelopen, of een soort hersenbeschadiging door fors drankgebruik had opgelopen (ze kon hem namelijk aardig raken wat drank betreft). Ik kan het slecht onder woorden brengen maar er was iets met haar wat niet klopte. Net een schilderij wat een stukje scheef hing. Het was mij op een gegeven moment wel duidelijk dat zij viel onder de noemer 'damaged goods'. Of het kwam door haar voorgeschiedenis met rare kerels, of door het drankgebruik, of een andere reden..ik weet het niet.
Ook lichamelijk begon ze mij een beetje tegen te staan, ik had om verschillende redenen niet zoveel zin meer om intiem met haar te zijn nadat het toch een paar keer fors was tegenvallen. Ik wilde op zoek gaan naar een wat jongere dame, om eens te kijken hoe dat beviel.
Korte tijd hierna zelf uitgemaakt via de telefoon. Ze was in de eerste instantie begripvol, later volgde een email van haar vol bittere verwijten. Het kwam er op neer kwam dat alle mannen toch hetzelfde blijken te zijn. Mooie beloftes maar in de praktijk ho maar. De email was overduidelijk ingetikt terwijl ze dronken was, hoewel ik inderdaad een paar beloftes had gedaan die ik niet kon nakomen, dat moest ik haar nageven. Dat was gelijk een goede les voor de volgende keer, geen dingen beloven die je niet kunt nakomen. Ook stond er iets in waar ik werkelijk erg geschokt door raakte: ik heb altijd mijn privé adres geheim gehouden, om een reden die ik hier niet goed kan uitleggen, dat was een echt onderbuikgevoel. Ik was gewoon erg voorzichtig met haar als het ging om mijn persoonlijke gegevens. Het is haar echter gelukt om via via mijn privéadres te achterhalen. Het stond zo ook letterlijk in haar verongelijkte email, ze had dat gedaan voor haar eigen veiligheid en die van haar kinderen(!). Ik was behoorlijk van slag toen ik dat hoorde. Nog niet eens om het feit dat ze mij kennelijk niet vertrouwde, maar om het feit dat iemand daar in staat toe was want ze wist dat ik mijn adres geheim wilde houden. Ik besloot om niet kwaad te reageren, maar begripvol en vol met excuses. Ik wilde liever geen risico lopen op stennis met eventuele ex-vriendjes, ik heb een beetje ervaring met dat soort milieu's.
Ik was achteraf blij dat ik de relatie had verbroken, mijn onderbuikgevoel dat het niet klopte bleek ook in dit geval juist te zijn (latere dates besloot ik steeds meer op mijn intuïtie te vertrouwen en dat bleek een goed idee).
Hierna nog een enkele keer contact gehad en nog de belofte gedaan om een keertje in haar nieuwe huisje te komen kijken, echter ook deze belofte ben ik ook helaas nooit nagekomen. Vaarwel A, ik gun je ondanks alles het allerbeste en denk nog regelmatig aan je.