Vol verbijstering zat ik naar een profiel van een adembenemende blonde schoonheid te kijken en vol vertwijfeling te zoeken naar de dubbele bodem. Werd ik beetgenomen? Was dit een fakeprofiel? Was ze afkomstig uit de Oekraïne? 4 cijferige nummers die ik moet bellen voor contact of contact leggen via een schimmige betaalsite? Niets van dat alles.
Het was niet eens een lucky shot. Deze dame had zelf gereageerd met een interesseberichtje en ze stond er pas op. Enigszins confuus scrollde ik door haar profiel. Wat moet zo'n prachtvrouw op een datingsite en belangrijker, wat moet zo'n vrouw met zo'n grauwe kleurloze aardappel als ik? Prachtige bos steil blond haar, hagelwit gebit met verblindende tandpasta glimlach, lichte zonnebank tint, netjes in de make-up, superslank (wellicht zelfs iets te), 7 jaar jonger. Verder vlot, spontaan, sportief, jong, aardig...ik begreep er niets van. De mail moest bij dit ultieme lekkere wijf met bakken tegelijk binnenkomen. Tot op het punt waarbij er niet doorheen te komen is en dat bleek later ook wel te kloppen. Ze stond op 1 van de allergrootste datingsites van Nederland, alom berucht om de jagers daar. En die laten in de regel geen kansje onbenut.
De alfa mannetjes (groot, breed, baardje van 2 dagen, zonnebril in haar, verblindende glimlach vol zelfingenomenheid) moesten zich verdringen rond haar. Zelf zou ik natuurlijk nooit op haar gereageerd hebben. Een belangrijke dateregel is dat je niet 'out of your league' moet daten. De lagere middenmoot is voor mij al amper haalbaar...de topklasse onder vrouwen is een utopie, een fantasiewereld vol verboden lekkers waar ik niet mag aankomen. En dan reageert zo'n droomvrouw op mijn profiel? Er was waarschijnlijk iets mis. Per ongeluk geklikt want aantrekkelijk mannetje net boven of onder mij in de zoekresultaten? Lenzen niet in? Korte black-out achter het toetsenbord? Glaasje wijn teveel? Of werd ik in de maling genomen?
Niets van dat alles. Ze bleek per toeval op mijn profiel terecht te zijn gekomen en was wel degelijk geïnteresseerd. Ze was wat aan het rondkijken en schakelde om de haverklap haar profiel uit omdat ze bijna werd bedolven werd met mail afkomstig van geïnteresseerde kerels, het was gewoon voor haar niet te behappen. Ze leek maar bar weinig onder de indruk te raken van al die gehaaide en glibberige jagers en dat bleek mijn geluk. Toen we contact hadden gelegd en zij dat ook kenbaar maakte tegen al die concurrenten kreeg ze mailtjes in de strekking van 'ga een drankje doen met mij, ik ben veel leuker' en meer in die trant.
Dat lijkt misschien raar maar dat is echt geen onbekend verschijnsel. De datingwereld is keihard, barstens vol jaloerse mannen die elkaar op leven en dood beconcurreren om de aantrekkelijke exemplaren. Als je de kans krijgt om je er tussen te wurmen doe je dat. Je elimineert de concurrentie kostte wat het kost. Als je erachter komt dat een mooie vrouw volgende week een date heeft met iemand anders dan stel je voor om vandaag of morgen een date met jou te plannen. Want je kan alleen uitgerekend dan, het is alleen een drankje, het gaat alleen om kennismaken...je liegt alles aan elkaar om maar eerder een date te hebben en te hopen dat ze eerder voor jou zal vallen. De datingwereld is continue in oorlog en er worden geen gevangenen genomen. Zelf ben ik niet zo en...dat heeft mij al zeker 3 dates gekost.
We raakten in contact en het klikt ontzettend goed via de mail. Het bleek een integere, sympathieke en gevoelige meid te zijn. Bij zo iemand moet je je niet macho of arrogant gaan gedragen met een grote bek om het vrouwtje te imponeren. Die zien al genoeg van dat soort domme, zelfingenomen konijnen. Tikje stoer met een gevoelige inslag, welbesproken en oprecht geïnteresseerd zonder als een uitgehongerde wolf toe te happen, dat is de beste strategie. Zo ook hier.
Met een dergelijke vrouw moet je ook snel afspreken want een snelle jongen pikt haar zo voor je neus in. Maar door allerlei uiteenlopende redenen kwam het maar niet van een date. Ziektes, vakanties, geen matchende agenda's, persoonlijke tegenslagen...er was altijd wel wat. Normaliter altijd een bijzonder slecht voorteken maar het mailverkeer bleef maar van een hoog niveau en doofde niet uit. Doordat ze haar profiel had uitgezet (en ik ook, om solidair met haar te zijn) kregen andere rakkers geen gelegenheid om haar in te palmen. Dit duurde zeker 2,5 maand voordat het uiteindelijk lukte om af te spreken. Ongekend lang.
Veel te lang natuurlijk. Je hebt je dan al over en weer een beeld gevormd van iemand en dat valt altijd in de praktijk tegen. Lees: jij valt in haar ogen tegen. Dus ik had aardig de zenuwen in mijn lijf toen ik uiteindelijk naar haar toe reed. Inderdaad, naar haar toe want ze had mij voor een eerste date bij haar thuis uitgenodigd. Als een vrouw dat doet is er al een bepaalde mate van vertrouwen en dat is over het algemeen een erg goed teken.
Ik vond haar inmiddels zo ontzettend verschrikkelijk leuk dat ik mij had voorgenomen om geen enkel initiatief tot sex te nemen. Klinkt raar, maar dan wek je in ieder geval niet de indruk dat het je daar alleen om gaat en dat was in dit geval ook werkelijk zo. Verder had ze in haar mail een keertje laten ontvallen dat ze erg van chocolade hield dus ik had bij de beste chocolatier in de stad een doos bonbons gehaald die ik speciaal voor haar had uitgezocht. Een presentje op de eerste date, eigenlijk not done maar de lading begon bij mij al aardig te schuiven. Ze had inmiddels wat foto's van zichzelf had gestuurd en met elke foto werd ze knapper en ik onrustiger. Ze raakte zover out of my league dat ze niet eens meer zichtbaar was met een verrekijker.
Het was niet te gek ver weg. Auto in de parkeergarage en op weg naar haar appartement. Ze deed open, ik stond even aan de grond genageld en durfde bijna niet meer binnen te komen. Ze was nog veel knapper als op de foto's en ik was in 1 keer verliefd. Ze merkte mijn terughoudendheid en zei: kom binnen. Ik keek scherp naar haar gezicht en ik zag het al, het beviel min of meer een beetje wederzijds...god_zij_dank. De bonbons werden zeer gewaardeerd, het was midden in de roos. Toch leuke binnenkomer.
Ik kwam binnen in een net, opgeruimd, modern ingericht maar klein appartement. Ze had wat eten geregeld, bijzonder attent, en natuurlijk iets te drinken er bij. Na de eerste onwennigheid gingen we zitten op de bank en kletsten gezellig en honderduit. De algehele indruk van de mail klopte: het was een extreem knappe en bijzonder sympathieke vrouw. Zeer slank, op het afgetrainde af. Kleine borsten en geen greintje vet op haar lichaam. Tikje te afgetraind naar mijn smaak, ik heb graag klein beetje houvast en vrouwelijke vormen, maar haar persoonlijkheid en knappe gezichtje maakte een hoop goed.
Het bleek een sociale vrouw te zijn met een grote vrienden- en kennissenkring en ik begreep daarom totaal niet wat ze in mij zag, die moest de mannen echt voor het uitkiezen hebben.Bleef nog een tikje op mijn hoede, voor hetzelfde geld was ik wederom een experiment 'of dit iets voor haar is' (zie 'T. en de kwestie van het proefkonijn', dat was toentertijd vrij recentelijk gebeurd).
We zaten vrij dicht bij elkaar op de bank en zij maakte geen aanstalten om iets verderop te gaan zitten. Na een paar uur maakte ik een toenaderingspoging en drukte voorzichtig een zoen op haar lippen...die werd beantwoord...toen was het ijs gebroken en werd er heerlijk geknuffeld en gezoend. Het voelde gewoon vanaf het begin ontzettend goed en ik werd tegelijkertijd zo ontzettend bang dat ook dit weer op niets zou uitlopen. Ontelbaar waren de eerste dates waarbij ik met hoop en liefde in mijn hart terug naar huis ging en in de loop van de week mijn dromen aan gruzelementen werden geslagen door de mededeling 'dat ze er bij nader inzien van af zag' of 'toch niet verliefd kon worden'.
Ik vond haar dusdanig leuk dat ik die avond geen enkele aanstalten maakte om haar het bed in te krijgen. Niet voelen onder de kleren, niet voelen aan borsten, geen gerommel onder de gordel. Ik kreeg van haar ook geen enkele aanwijzing dat ze daar voor openstond dus ik respecteerde dat. Zoenen, knuffelen, beetje voetenmassage (altijd een aanrader, Pulp Fiction had gelijk wat dat betreft), dat werk. Niet verder. Dit wilde ik langzaam opbouwen.
De avond vorderde, ze was net herstellende van een griepje en merkte dat ze moe begon te worden, dus ik maakte het niet te gek laat. We namen afscheid en daarna nog een sms'je over en weer dat het zo gezellig was, dus helemaal volgens het boekje. Toen ik terugliep naar de parkeergarage bleek deze echter deels afgesloten zijn. Het bleek dat na een 23:00 uur de bovenste dekken werden afgesloten en 3x raden waar mijn auto stond..ik kon met geen mogelijkheid meer bij mijn auto. Dit nog nooit meegemaakt, hoe nu terug naar huis? Ik ging weer terug naar haar en na wat overleg mocht ik haar autootje lenen om naar huis te gaan, ik zou de dag daarop dan weer naar haar toe rijden om de mijne op te halen. Bijzonder vriendelijk van haar.
Natuurlijk was het handiger geweest om daar te blijven slapen, desnoods op de bank, maar ze stelde dat niet zelf voor en ik vond het in deze prille fase ook niet op zijn plaats. Ze kwam totaal niet over als iemand die snel het bed in te krijgen is en ik wilde dat ook respecteren. Dit soort gentlemen gedrag breekt mij trouwens wel vaker later op.
Dus ik zag haar de dag daarna alweer. Dan zie je elkaar echter overdag en het is maar te hopen dat er genoeg enthousiasme is overgebleven van de avond daarvoor. Dus dat je elkaar nog even leuk, knap en aardig vind. Ik stuurde in de loop van de ochtend een sms'je dat ik er aan kwam. Dat bleek veel te vroeg te zijn, ze was wat zenuwachtig want ze moest nog douchen, opmaken. Uit alles bleek dat ze er (weer) op en top wilde uitzien. Wat mij betreft heel goed gelukt, maar ik maakte mij wel wat druk om mijn uiterlijk want ik had nogal een onrustige nacht achter de rug. Ik hou er niet zo van dat mijn auto 75km bij mij vandaan staat. Tot mijn opluchting bleek ze niet teleurgesteld in mijn verschijning te zijn....of ze hield het heel goed verborgen.
Ik had een bos rozen meegenomen als dank dat ik haar auto mocht lenen en dat vond ze heel attent. Die ochtend is er niet veel gebeurd, kopje koffie en beetje kletsen en -niet onbelangrijk- alvast een afspraak gemaakt voor volgend weekend.
Het bleek nogal een zweverig tiepje te zijn en gecharmeerd van alternatieve geneeswijzen, astrologie en meer van dat soort gillende onzin. Ze bleek buiten haar normale baan als fitness instructeur (vandaar ook het afgetrainde lichaam, waar ik trouwens opvallend weinig van te zien kreeg) als hobby o.a. guasha en reiki behandelingen te hebben. Google dat maar eens, ik heb geen zin om dat allemaal uit te leggen. Laten we het er maar op houden dat ik heel wat nonsens over mediterranen, shakra's, aura's, zonetijden en energieniveaus om mijn oren kreeg. Ik heb daar helemaal niets mee maar toen ze aanbood om eens een guasha behandeling op mij los te laten stemde ik wel in, je moet alles een keer geprobeerd hebben.
Dit bleek dus het schrapen met een soort steen op je rug te zijn, afgerond met het nodige gezwaai in de lucht. Het was niet (te) pijnlijk om te ondergaan, zeker niet dat laatste, maar als je mijn rug kon zien dacht je daar wel anders over. Na een dag leek het wel alsof ik per ongeluk aan de trekhaak van een auto was blijven haken en vervolgens een paar kilometer was meegesleurd.
Ondanks alle zwevelarij vond ik het nog steeds een leuke meid en was de tussenliggende week moeilijk door te komen. De eerste week na de eerste date is voor mij sowieso altijd erg lastig. Dit komt doordat heel veel dates van mij zijn afgehaakt na een eerste (en naar mijn idee) succesvolle date. Alle uitvluchten en smoezen heb ik in de loop der tijd gezien en gehoord. Ik ben erg onzeker geworden door al die tientallen teleurstellingen van afgelopen jaren. Dus elk contact en bericht wordt hierdoor soms (te) zorgvuldig afgewogen. In de loop van de week besloot ik weer contact op te nemen via mail. Gelukkig klonk alles nog even vertrouwd, openhartig en warm....als van het contact de toonaard veranderd weet ik namelijk wel hoe laat het is.
Voor de 2e date hadden we een etentje gepland. Ik had, door de gesprekjes, wel ongeveer een idee wat ze graag wilde eten en had een leuk tentje bij haar in de buurt uitgezocht. Ik reed weer heen om haar op te halen, deed mijn best om zo attent mogelijk over te komen. Bij haar aangekomen gezoend en wat gedronken op de bank, daarna uit eten. Voorafje, hoofdgerecht, dessert, koffie...het werd allemaal voortvarend door de dame aangepakt en vanzelfsprekend werd er vanuit gegaan dat ik alles betaalde, er werd niet eens voorgesteld om de rekening te delen.
Het was allemaal heel gezellig en we kletsten over van alles en nog wat. Na afloop gingen we terug naar haar appartement en toen had ik eigenlijk wel wat actie verwacht. Nou, dat viel ontzettend tegen. Zoenen wilde ze nauwelijks en afgezien van even een hand op mijn been was het fysieke contact 0,0. Er zat totaal geen passie in en ze bleef fysiek afstandelijk, hoewel ze wel erg hartelijk was in haar doen en laten. Kortom, ze gaf verwarrende signalen af en dat is meestal het begin van het einde. Want dat betekent dat ze aan het twijfelen is. Ik ken de patronen maar al te goed.
Na een poosje knuffelen op de bank vertelde ze dat ze moe werd. Dat is meestal een stille hint om je duidelijk te maken dat je op moet hoepelen en dat deed ik dan maar, want dit werd helemaal niks meer. Ik merkte gewoon te weinig passie richting mijn kant, bevestiging van gevoelens e..d. Het was afwachten op het dumpmailtje van haar kant vol met clichés die ik al zo vaak tot in den treure had gehoord zoals 'je bent een leuke lieve man maar": 'mis de klik' 'voel geen verliefdheid' 'geen vlinders' 'kan geen gevoelens ontwikkelen/heb geen gevoelens' 'geen vonk' 'geen chemie'...etc.
Het bleef een tijdje stil na de 2e date en daarom begon ik maar met sms'en en mailen op de oude, vertrouwde toon van weleer. Als ze loopt te twijfelen merk je dat dan al heel snel doordat de mailtjes/sms'jes ineens koel en afstandelijk worden of anders van toon, of het dumpmailtje komt heel snel omdat ze geen zin er meer in hebben om dit toneelspel -wat het feitelijk voor ze is- vol te houden. En inderdaad, al heel gauw kwam toen een mailtje dat ze het hier bij wilde laten en vermeldde wat van de al zo vaak gehoorde clichés.
Ik vond het jammer, maar ik was er niet stuk van. Ze was nu eenmaal letterlijk en figuurlijk gewoon te mooi om waar te zijn. Ik wist dat ook eigenlijk wel...maar ja, keertje geluk overkomt sommige mensen ook wel eens. Mij niet.
Wat wel jammer was dat ze het nog relatief lang rekte. Nou ja, haar gratis diner was toch maar weer mooi binnen...zonder aardappels.